Приобретут всеевропейский лоск
слова трансазиатского поэта,
я позабуду сказочный Свердловск
и школьный двор в районе Вторчермета.

Но где бы мне ни выпало остыть
,в Париже знойном, Лондоне промозглом,
мой жалкий прах советую зарыть
на безымянном кладбище свердловском.

Не в плане не лишенной красоты,
но вычурной и артистичной позы,
а потому что там мои кенты,
их профили на мраморе и розы.

На купоросных голубых снегах,
закончившие ШРМ на тройки,
они запнулись с медью в черепах
как первые солдаты перестройки.

Пусть Вторчермет гудит своей трубой, Пластполимер пускай свистит протяжно.
А женщина, что не была со мной,
альбом откроет и закурит важно.

Она откроет голубой альбом,
где лица наши будущим согреты,
где живы мы, в альбоме голубом,
земная шваль: бандиты и поэты.

Pan-Europese glans krijgt binnenkort

dit werk van een trans-Aziatische dichter,

zodat Sverdlovsk door mij vergeten wordt –

de Staalschrootwijk, het schoolplein, de gezichten.

Maar waar ik ook mijn einde vinden moet,

in zwoel Parijs of in het kille Londen,

ik raad u aan: doet u mijn overschot

op ’n naamloos kerkhof in Sverdlovsk de grond in.

Niet als een aardige doch, zogezegd,

bombastische en artistieke pose,

maar omdat daar mijn maten zijn gelegd,

hun marmeren profiel omringd door rozen.

De jongens die met koper in hun brein

na ’t einde van hun avondmulojaren

in giftig blauwe sneeuw gestruikeld zijn,

alsof zij strijders van de perestrojka waren.

Laat Staalverwerking loeien als een bas,
Plastpolimeer mag fluitend staan te smoken,

en laat de vrouw die niet bij mij was

een album openslaan en deftig roken.

Zij zal een lichtblauw album openslaan

vol ogen die zich naar de toekomst richten.

Daar leven wij, die in dat album staan,

het aardse schuim: misdadigers en dichters.

Vertaling Anne Stoffel / Afscheid in Rusland