Ночь Звезда. Милицанеры
парки, улицы и скверы
объезжают. Тлеют фары
италийских жигулей.
Извращенцы, как кошмары,
прячутся в тени аллей.

Четверо сидят в кабине.
Восемь глаз, печально-сини.
Иванов. Синицын. Жаров.
Лейкин сорока двух лет,
на ремне его Макаров.
Впрочем, это пистолет.

Вдруг Синицын: «Стоп, машина».
Скверик возле магазина
«соки-воды». На скамейке
человек какой-то спит.
Иванов, Синицын, Лейкин,
Жаров: вор или бандит?

Ночь. Звезда. Грядет распата.
На погонах кровь заката.
«А, пустяк, - сказали только,
вылючая ближний свет, -
это пьяный Рыжий Борька,
первый в городе поэт».

Nacht. Een ster. Klabakken rijden
rond. Hun autolampen glijden
door de straten, en de kuilen,
langs een muur, een boom, een heg,
en als boze dromen schuilen
griezels in de schaduw weg.

Vier man sterk op pad getogen.
Acht verdrietig-blauwe ogen.
Ivanov. Sinitsyn. Zjarov.
Lejkin, tweeënveertig jaar,
aan de broekriem zijn Makarov –
een pistool (ik zeg het maar).

Bij de winkel ‘Frisse dranken’
ligt een kerel op een bankje.
Zegt Sinitsyn: ‘Even kijken,
jongens, ik vertrouw het niet.’
Ivanov, Sinitsyn, Lejkin,
Zjarov: rover of bandiet?

Nacht. Er dreigen korte metten.
Bloedig rode epauletten.
‘O, ’t is niks,’zegt dan de plisiei
voordat men de tocht hervat,
‘dat is dronken Borka Ryzji,
beste dichter van de stad.’

vertaling Anne Stoffel